Projekt „Ostatnia stacja – Katyń 1940” był wielowymiarową, multimedialną formą upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej. W 83. rocznicę mordu dokonanego na oficerach Wojska Polskiego, Policji Państwowej, przedstawicielach polskiej inteligencji oraz duchowieństwa, Centrum Kultury i Sztuki zaprosiło młodzież z sępoleńskich szkół na wyjątkową lekcję historii. Kanwą opowieści o pomordowanych w Katyniu i innych obozach jenieckich była zachowana w Muzeum Katyńskim korespondencja pomiędzy ofiarami a ich rodzinami. Audiowizualna instalacja uzupełniała przepełnioną troską i kamuflowanym strachem treść listów. Minimalistyczna, acz wyjątkowo wymowna, inscenizacja w wykonaniu członków Grupy Rekonstrukcji Historycznych Ziemi Krajeńskiej nadała projektowi parateatralnego charakteru. Rozmiary i okrucieństwo ludobójstwa dokonanego ponad 80. lat temu wciąż prowokują do refleksji na temat dwoistości ludzkiej natury i zachwianej wiary w wystawione na próbę człowieczeństwo. Upamiętniając ofiary zbrodni takich jak ta dokonana w katyńskim lesie, przywołujemy jednocześnie pamięć o ofiarach wszystkich zbrodni wojennych. Inicjatywy w rodzaju „Ostatnia stacja – Katyń 1940” są nie tylko symbolicznym hołdem dla poległych, są one również – a może przede wszystkim – formą przestrogi, która w chwili obecnej wybrzmiewa niepokojącym echem.
Za pomoc w realizacji projektu „Ostatnia stacja – Katyń 1940” dziękujemy przede wszystkim członkom Grupy Rekonstrukcji Historycznych Ziemi Krajeńskiej: Arturowi Cetnarskiemu, Grzegorzowi Sternalowi, Piotrowi Sulewskiemu, Waldemarowi Wasielewskiemu i Danielowi Nicie.
Osoby, które nie mogły przyjść na wydarzenie, odsyłamy do nagrania zrealizowanego i emitowanego przez nas w okresie pandemii: https://youtu.be/8N8NjfRfmiQ
Materiały CKiS w Sępólnie Krajeńskim
Tekst: Michał Pick
Fot: Jacek Wojtania
Ku pamięci – Katyń 1940
Archiwum
